مطالعه امکان سنجی استقرار مدیریت دانش در مراکز آموزش عالی (مورد مطالعه: دانشگاه فردوسی مشهد)

مدیریت دانش به عنوان عامل کلیدی رشد اقتصادی در جوامع مبتنی بر دانش مطرح می شود. آموزش عالی نیز به عنوان مرکز تولید، انتشار و ذخیره سازی دانش باید با چالش های جامعه اطلاعاتی منطبق گردد. هدف این پژوهش، بررسی امکان استقرار مدیریت دانش در آموزش عالی می باشد. با مرور مبانی نظری، عوامل اثرگذار بر استقرار مدیریت دانش در آموزش عالی شناسایی و این عوامل در سه دسته شامل: عوامل استراتژیک مدیریت دانش، عوامل موفقیت مدیریت دانش و فرآیندهای استقرار مدیریت دانش در آموزش عالی، مطرح و بر این اساس مدل مفهومی تحقیق ارائه گردید. روش جمع آوری اطلاعات در این پژوهش که از نوع توصیفی- پیمایشی، مقطعی و کاربردی می باشد، پرسشنامه بوده و از مقیاس لیکرت در آن استفاده گردید. پرسشنامه پس از سنجش روایی و پایایی با آلفای کرونباخ 84%، بین 120 نفر از اعضای هیات علمی دانشکده های زیرمجموعه علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد که براساس روش نمونه گیری سهمیه ای تصادفی ساده تعیین شدند، توزیع گردید و داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس18 و اسمارت پی.ال.اس مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. در این پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری و روش حداقل مربعات جزئی، جهت آزمون فرضیات و برازندگی مدل استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که از بین عوامل بررسی شده، عوامل تیم مدیریت دانش، نقشه دانش، ممیزی دانش، رهبری، فناوری اطلاعات و سنجش عملکرد، رابطه معنی داری با فرآیندهای استقرار مدیریت دانش ندارند و تنها، معنی داری سه عامل فرهنگ سازمانی، ساختار سازمانی و استراتژی کسب و کار با تحقق مدیریت دانش مورد تایید قرار گرفت.